Adjuwanty ze względu na sposób ich działania możemy podzielić na dwie grupy. Pierwsza z nich to adiuwanty aktywujące, które wpływają na obniżenie napięcia powierzchniowego cieczy roboczej, a w rezultacie do rozpłynięcia się kropli oprysku na znacznie większej powierzchni (dzięki temu ciecz robocza dociera w miejsca nieopryskane bezpośrednio, np. spodnie strony liści), zapobiegają szybkiej krystalizacji w czasie wysychania kropel na liściu, ograniczają ulatnianie środków i ich rozkład przez światło, poprawiają przyczepność cieczy do powierzchni, np. zwiększają przepuszczalność pokrytej woskiem powierzchni chwastów, co przyspiesza wnikanie substancji aktywnych (szybsze wnikanie chroni je przed zmyciem przez deszcz).
Druga grupa to adiuwanty modyfikujące, odpowiadają m.in. za zmiękczanie wody (kondycjonery), zapobieganie pienieniu, ochronę elementów metalowych opryskiwacza przed korozją, zabezpieczenie przed tworzeniem osadu na ścianach zbiornika.
Wyniki badań naukowych i praktyka rolnicza wskazują na bardzo duże znaczenie adiuwantów dla aktywacji środków ochrony roślin i nawozów. Stosując wspomagacze możemy zredukować ilość dawek pestycydów nawet, do 30%, co przynosi wymierne korzyści ekonomiczne i zmniejsza zagrożenie dla środowiska.
Źródło: Ekspert nawozy.eu – dr inż. Agnieszka Krawczyk